پس از یکسال، بین هر دو گروه تفاوت خاصی دیده نشد. این مساله بسیار مهم است زیرا هر دو گروه در معرض انجام کارهای پرخاشگرایانه و قربانی خشونت های جامعه بودن قرار دارند.
اما این تحقیق اشکالی نیز داشت. هدف از این کار به والدین گفته نشده بود اما نویسنده این تحقیق اعلام کرده است که آنها متوجه این مساله شده اند و این می تواند در نتیجه کار تاثیر داشته باشد. پیش از اعمال تحقیقات، کودکان حدود یک و نیم ساعت در روز را پای شبکه های خشن تلویزیون، بازی ها و ویدئوهای پرخشونت سپری می کردند. در انتهای مطالعات، این میزان ده دقیقه افزایش پیدا کرد. گروهی که تلویزیون تماشا می کردند بیشتر علاقه مند به تماشای برنامه های آموزشی و مفید بودند؛ اما گروهی که جای تماشای تلویزیون، غذاهای سالم می خورند بیشتر به برنامه های خشونت بار علاقه نشان می دادند.